به گزارش چی 24 به نقل از عرفان و حکمت:
ملامحسن فیض کاشانی عارف، حکیم و محدث نامی قرن یازدهم هشت سال نزد ملاصدرا به تحصيل حكمت الهى و نيز انجام رياضت‌هاى شرعى و مجاهدت‌هاى نفسانى مى‌پردازد تا اين كه سرانجام روزنه‌اى به عالم قدس و راهى به دنياى بى پايان علوم باطنى بر او گشوده مى‌شود. او كه اكنون به دامادى صدرالتألهین مفتخر است از طرف او به لقب «فيض» نيز خوانده مى‌شود.
نگاهى به زندگى علّامه فيض كاشانى
منبع: مطالب اين بخش برگرفته از زندگى خودنوشت علّامه فيض در رساله «شرح الصدر» و نيز از رساله «الانصاف» هر دو چاپ شده در «ده رساله محقق بزرگ فيض كاشانى»، به كوشش رسول جعفريان، ص ۴۵ تا ص ۷۳ و ص ۱۸۲ تا ص ۱۹۹ است.
محمّد بن شاه مرتضى مشهور به ملا محسن فیض کاشانی عارف، حکیم و محدث نامی قرن یازدهم و معاصر با شاه عباس دوم بوده است. او در در چهاردهم صفر سال ۱۰۰۷ ه. ق در خانواده‌اى از تبار ديانت و دانش ديده به جهان گشود. وی در زندگى نامه خود نوشتِ خويش مى‌گويد:
از همان كودكى اشتياق فراوانى به دانش اندوزى و كسب كمال داشتم. ابتدا علوم ادبيات عرب، منطق، حديث، فقه وتفسير و نيز اصول اعتقادات را نزد دايى خود نور الدين محمّد بن ضياء الدين در كاشان آموختم و سپس در بيست سالگى به اصفهان پايتخت علم و حكمتِ آن روزگار رفتم و پس از درنگى چند ساله به قصد فراگيرىِ دانش حديث‌شناسى به نزد سيد ماجد بن هاشم بحرانى (م ۱۰۲۸ ق) بزرگ حديث پژوه شيعى راهى شيراز شدم و در اين روزگار، خود را در مرتبه اى از درايت فقهى يافتم كه از تقليد ديگران بى نياز گرديدم.
علّامه ملامحسن كاشانى با شنيدن آوازه علمىِ شيخ بهاءالدين محمّد عاملى (م ۱۰۳۰ ق) به اصفهان باز مى‌گردد و پس از كسب اجازه روايت از او به همراه برادر خود عازم سفر حج مى‌شود. در حجاز از نواده شهيد ثانى شيخ محمّد بن حسن مشهور به فخر الدين (م ۱۰۳۰ ق) اجازه روايت مى‌گيرد و در بازگشت به مصيبت فقدان برادر جوان خويش كه به دست راهزنان به قتل مى‌رسد گرفتار مى‌شود.
وى از پسِ سال‌ها تلاش علمى و جرعه نوشى از زلال دانش رسمى، خويشتن را سيراب نمى‌يابد و در پى دانشى فراتر از دانش‌هاى رسمى و درسى به جست و جو مى‌پردازد. اين تشنه كامى، سر انجام او را در شهر قم به بزرگ عارف الهى، حكيم صدر الدين محمّد شيرازى (م ۱۰۵۰ ق) مى‌رساند. ملامحسن او را به اوصافى همانند: «صدر اهل عرفان» «ماه آسمان ايقان» مى‌ستايد و گاه از او به يگانه روزگارِ خويش در حكمت و عرفان ياد مى‌كند. ملامحسن هشت سال نزد صدرا به تحصيل حكمت الهى و نيز انجام رياضت‌هاى شرعى و مجاهدت‌هاى نفسانى مى‌پردازد تا اين كه سرانجام روزنه‌اى به عالم قدس و راهى به دنياى بى پايان علوم باطنى بر او گشوده مى‌شود. او كه اكنون به دامادى صدر الدين شيرازى مفتخر است از طرف او به لقب «فيض» نيز خوانده مى‌شود. زمانى كه ملاصدرا راهى شيراز مى‌شود ملامحسن نيز به همراه او بدان ديار مسافرت مى‌كند و نزديك به دو سال در شيراز از دانش ربّانى وى بهره مى‌گيرد و سپس به اشارت آيه‌اى از قرآن: «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ». خود را مُلزَم به ارشاد مردم و گسترش معارف توحيدى رسول خدا و خاندان پاك او عليهم السلام مى‌بيند. به اصفهان باز مى‌گردد و از راه تصنيف و تأليف كتاب و نيز منبر و خطابه به تبليغ دين آسمانى اسلام مى‌پردازد.
علّامه فيض كاشانى ابتدا از پذيرش امامت جمعه به درخواست شاه صفى سر باز مى‌زند ولى پس از چندى به خواهش شاه عباس دوم به منظور ترويج فريضه بزرگ نماز جمعه و نيز بسط و نشر علوم دينى با همه دل نگرانى‌هايى كه از شرايط حاكم بر دربار سلاطين داشت، فرمان او را مى‌پذيرد.
فيض كه خود را اكنون رسته از آب و گِل دنيا و بند و دامِ نفْس مى‌بيند با اين كار، عزمِ آن داشت كه به يارى اسباب دنيوى، راهى براى سعادت اخروى مردمان بازگشايد ولى ماجراى پر راز و رمز نماز جمعه در حيات سياسى حكومت صفويه و صف آرايى برخى عالمان دين در برابر فيض و سپس موضع‌گيرى شاه، وى را بر آن داشت كه از دربار و امامت جمعه كناره گيرد. علّامه فيض ربّانى در پى اين ماجرا به كاشان بازگشت و گويا تا پايان عمر در آن ديار به نگارش و آموزش علوم الهى و ترويج شريعت ناب نَبَوى و بسط معارف والاى وَلَوى پرداخت و سرانجام در بيست و دوم ماه ربيع الثانى از سال ۱۰۹۱ ه. ق به نزد پروردگار خويش شتافت. نامش هماره جاودان و رضوان خداوند جايگاهش باد.
اساتید
- ۱. ملا محمد تقی مجلسی (متوفی ۱۰۷۰ ق)،
- ۲. شیخ بهایی (متوفی ۱۰۳۱ ق)
- ۳. میرداماد (متوفی ۱۰۴۰ ق)،
- ۴. میرفندرسکی (متوفی ۱۰۵۰ ق)
- ۵. ملا صدرا (متوفی ۱۰۵۰ ق)
- ۶. سید ماجد بحرانی (متوفی ۱۰۲۸ ق)
- ۷. شیخ محمد فرزند حسن فرزند زین الدین عاملی (متوفی ۱۰۳۰ ق)
شاگردان معروف فیض
- ۱. محمد فرزند فیض کاشانی مشهور به علم الهدی (۱۰۲۹ ـ ۱۱۱۵ ق) كه از دوران كودكی تا پایان عمر نزد پدر حضور داشته و در تألیف و تصنیف كتاب و رساله‌ها با او همكاری می‌كرده است. علم الهدی از پدر چندین اجازه مختصر و طولانی دریافت نموده و خود او دارای آثار علمی فراوان می‌باشد.
- ۲. احمد فرزند دیگر فیض مشهور به معین الدین (۱۰۵۶ ـ ۱۱۰۷ ق) كه او نیز در فقه و حدیث متبحر و دارای تألیفانی بوده است.
- ۳. محمد مؤمن فرزند عبدالغفور (برادر فیض): از فقیهان و مدرسان عصر خود كه در یكی از شهرهای مازندران به تعلیم و تدریس طلاب و محصلان علوم دینی اشتغال داشته است.
- ۴. شاه مرتضی دوم: پسر برادر فیض و دو فرزند او به نام‌های محمد هادی و نورالدین محمد كه هر سه از فاضلان عصر خود و دارای كتاب و رساله‌های متعدد بوده‌اند.
- ۵. ضیاء الدین محمد: او فرزند حكیم نورالدین، دایی فیض (متوفی ۱۰۴۷ ق) است كه عالمی حكیم و عارفی دانشمند وشاعر بوده است.
- ۶. ملا شاه فضل الله خواهر زاده فیض و فرزند ملامحمد شریف که در علوم عقلی و نقلی صاحبنظر بوده حدود چهل تألیف در موضوعات فقه، تفسیر و كلام داشته است
- ۷. ملا علامی برادر شاه فضل الله که وی نیز در علوم عقلی و نقلی صاحبنظر بوده است.
- ۸. ملا محمد باقر مجلسی (۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۱ ق) مؤلف بحار الانوار.
- ۹. سید نعمت الله جزایری (متوفی ۱۱۱۲ ق).
- ۱۰. قاضی سعید قمی (متوفای ۱۱۰۳ ق).
- ۱۱. ملا محمد صادق خضری
- ۱۲. شمس الدین محمد قمی
- ۱۳. شیخ محمد محسن عرفان شیرازی
- ۱۴. و ...
تألیفات و تصنیفات
فیض كاشانی عمر خود را صرف تعلیم، تدریس و تألیف كرد. او پس از كسب معارف و استفاده علمی و معنوی از استادان بزرگ خود نوشتن كتاب و رساله را از هیجده سالگی آغاز نمود و در طی ۶۵ سال نزدیك به دویست جلد اثر نفیس در علوم و فنون مختلف تألیف كرد.
خدمت پر ارج ایشان در این آثار نسبت به ترویج مذهب شیعه با خدمات و زحمات مردان زیادی از عالمان دینی برابری می‌كند. فیض در فهرست‌های متعددی كه خود نگاشته تعداد تألیفات و تصنیفات را تا هشتاد جلد ذكر كرده و فرزندش علم الهدی تعداد آثار او را یكصد و سی جلد نام برده است. اما برابر فهرست تهیه شده از سوی ادیب و شاعر معاصر آقای مصطفی فیضی تعداد كتابها و رساله‌های فیض قریب به یكصد و چهل مجلد بالغ می‌گردد.
كه اكثر آنها به زیور طبع آراسته شده است در اینجا به چند تألیف مهم فیض كه در علوم مختلف نگاشته شده اشاره می‌كنیم:
- ۱. تفسیر صافی
- ۲. تفسیر اصفی
- ۳. تفسیر مصفی
- ۴. الوافی
- ۵. الشافی
- ۶. النوادر
- ۷. المحجة البیضاء
- ۸. مفاتیح الشرایع
- ۹. «اصول المعارف» در چند جلد (تألیف سال ۱۰۴۶ ق)
- ۱۰. «اصول العقائد» (۱۰۳۶ ق)
- ۱۱. رساله «علم الیقین»
- ۱۲. رساله «الحق الیقین»
- ۱۳. رساله «عین الیقین»
- ۱۴. رساله «الحق المبین»
- ۱۵. «الجبر و الاختیار»
- ۱۶. «ضیاء القلب» (تألیف در سال ۱۰۵۷ ق)
- ۱۷. «الفت نامه»
- ۱۸. «زاد السالک» (بین سالهای ۱۰۴۰ ـ ۱۰۳۰ ق)
- ۱۹.«شرح الصدر» (۱۰۶۵ ق)
- ۲۰. «راه صواب»
- ۲۱. «گلزار قدس»
- ۲۲. «آب زلال»
- ۲۳. «دهر آشوب»
- ۲۴. «شوق الجمال»
- ۲۵. «شوق المهدی»
- ۲۶. «شوق العشق»
- ۲۷. دیوان قصائد، غزلیات و مثنویات
مقالات وابسته
- سیره فردی و اجتماعی فیض کاشانی
- نامه عرفانی فیض کاشانی به قاضی سعید قمی
- رساله فیض کاشانی در اختلاف میان اهل علم و اهل تصوف
- فیض کاشانی و تفاوت ادراکات حسی با ادراکات خیالی
- چگونگی جمع بین وحدت و کثرت در بیان فیض کاشانی
- مراتب توحید در کلام فیض کاشانی
- تفاوت قابلیت ها و استعدادها از منظر ابن عربی و فیض کاشانی
- کتاب الوافی
- متن رساله اعتذار
عناوین دیگر این نوشتار
- ملامحسن فیض کاشانی (عنوان اصلی)
- فیض کاشانی
- ملا محسن فیض کاشانی
مربوط به دسته های:
قرن نهم تا چهاردهم هجری -
ملامحسن فیض کاشانی عارف، حکیم و محدث نامی قرن یازدهم هشت سال نزد ملاصدرا به تحصيل حكمت الهى و نيز انجام رياضت‌هاى شرعى و مجاهدت‌هاى نفسانى مى‌پردازد تا اين كه سرانجام روزنه‌اى به عالم قدس و راهى به دنياى بى پايان علوم باطنى بر او گشوده مى‌شود. او كه اكنون به دامادى صدرالتألهین مفتخر است از طرف او به لقب «فيض» نيز خوانده مى‌شود.
نگاهى به زندگى علّامه فيض كاشانى
منبع: مطالب اين بخش برگرفته از زندگى خودنوشت علّامه فيض در رساله «شرح الصدر» و نيز از رساله «الانصاف» هر دو چاپ شده در «ده رساله محقق بزرگ فيض كاشانى»، به كوشش رسول جعفريان، ص ۴۵ تا ص ۷۳ و ص ۱۸۲ تا ص ۱۹۹ است.
محمّد بن شاه مرتضى مشهور به ملا محسن فیض کاشانی عارف، حکیم و محدث نامی قرن یازدهم و معاصر با شاه عباس دوم بوده است. او در در چهاردهم صفر سال ۱۰۰۷ ه. ق در خانواده‌اى از تبار ديانت و دانش ديده به جهان گشود. وی در زندگى نامه خود نوشتِ خويش مى‌گويد:
از همان كودكى اشتياق فراوانى به دانش اندوزى و كسب كمال داشتم. ابتدا علوم ادبيات عرب، منطق، حديث، فقه وتفسير و نيز اصول اعتقادات را نزد دايى خود نور الدين محمّد بن ضياء الدين در كاشان آموختم و سپس در بيست سالگى به اصفهان پايتخت علم و حكمتِ آن روزگار رفتم و پس از درنگى چند ساله به قصد فراگيرىِ دانش حديث‌شناسى به نزد سيد ماجد بن هاشم بحرانى (م ۱۰۲۸ ق) بزرگ حديث پژوه شيعى راهى شيراز شدم و در اين روزگار، خود را در مرتبه اى از درايت فقهى يافتم كه از تقليد ديگران بى نياز گرديدم.
علّامه ملامحسن كاشانى با شنيدن آوازه علمىِ شيخ بهاءالدين محمّد عاملى (م ۱۰۳۰ ق) به اصفهان باز مى‌گردد و پس از كسب اجازه روايت از او به همراه برادر خود عازم سفر حج مى‌شود. در حجاز از نواده شهيد ثانى شيخ محمّد بن حسن مشهور به فخر الدين (م ۱۰۳۰ ق) اجازه روايت مى‌گيرد و در بازگشت به مصيبت فقدان برادر جوان خويش كه به دست راهزنان به قتل مى‌رسد گرفتار مى‌شود.
وى از پسِ سال‌ها تلاش علمى و جرعه نوشى از زلال دانش رسمى، خويشتن را سيراب نمى‌يابد و در پى دانشى فراتر از دانش‌هاى رسمى و درسى به جست و جو مى‌پردازد. اين تشنه كامى، سر انجام او را در شهر قم به بزرگ عارف الهى، حكيم صدر الدين محمّد شيرازى (م ۱۰۵۰ ق) مى‌رساند. ملامحسن او را به اوصافى همانند: «صدر اهل عرفان» «ماه آسمان ايقان» مى‌ستايد و گاه از او به يگانه روزگارِ خويش در حكمت و عرفان ياد مى‌كند. ملامحسن هشت سال نزد صدرا به تحصيل حكمت الهى و نيز انجام رياضت‌هاى شرعى و مجاهدت‌هاى نفسانى مى‌پردازد تا اين كه سرانجام روزنه‌اى به عالم قدس و راهى به دنياى بى پايان علوم باطنى بر او گشوده مى‌شود. او كه اكنون به دامادى صدر الدين شيرازى مفتخر است از طرف او به لقب «فيض» نيز خوانده مى‌شود. زمانى كه ملاصدرا راهى شيراز مى‌شود ملامحسن نيز به همراه او بدان ديار مسافرت مى‌كند و نزديك به دو سال در شيراز از دانش ربّانى وى بهره مى‌گيرد و سپس به اشارت آيه‌اى از قرآن: «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ». خود را مُلزَم به ارشاد مردم و گسترش معارف توحيدى رسول خدا و خاندان پاك او عليهم السلام مى‌بيند. به اصفهان باز مى‌گردد و از راه تصنيف و تأليف كتاب و نيز منبر و خطابه به تبليغ دين آسمانى اسلام مى‌پردازد.
علّامه فيض كاشانى ابتدا از پذيرش امامت جمعه به درخواست شاه صفى سر باز مى‌زند ولى پس از چندى به خواهش شاه عباس دوم به منظور ترويج فريضه بزرگ نماز جمعه و نيز بسط و نشر علوم دينى با همه دل نگرانى‌هايى كه از شرايط حاكم بر دربار سلاطين داشت، فرمان او را مى‌پذيرد.
فيض كه خود را اكنون رسته از آب و گِل دنيا و بند و دامِ نفْس مى‌بيند با اين كار، عزمِ آن داشت كه به يارى اسباب دنيوى، راهى براى سعادت اخروى مردمان بازگشايد ولى ماجراى پر راز و رمز نماز جمعه در حيات سياسى حكومت صفويه و صف آرايى برخى عالمان دين در برابر فيض و سپس موضع‌گيرى شاه، وى را بر آن داشت كه از دربار و امامت جمعه كناره گيرد. علّامه فيض ربّانى در پى اين ماجرا به كاشان بازگشت و گويا تا پايان عمر در آن ديار به نگارش و آموزش علوم الهى و ترويج شريعت ناب نَبَوى و بسط معارف والاى وَلَوى پرداخت و سرانجام در بيست و دوم ماه ربيع الثانى از سال ۱۰۹۱ ه. ق به نزد پروردگار خويش شتافت. نامش هماره جاودان و رضوان خداوند جايگاهش باد.
اساتید
- ۱. ملا محمد تقی مجلسی (متوفی ۱۰۷۰ ق)،
- ۲. شیخ بهایی (متوفی ۱۰۳۱ ق)
- ۳. میرداماد (متوفی ۱۰۴۰ ق)،
- ۴. میرفندرسکی (متوفی ۱۰۵۰ ق)
- ۵. ملا صدرا (متوفی ۱۰۵۰ ق)
- ۶. سید ماجد بحرانی (متوفی ۱۰۲۸ ق)
- ۷. شیخ محمد فرزند حسن فرزند زین الدین عاملی (متوفی ۱۰۳۰ ق)
شاگردان معروف فیض
- ۱. محمد فرزند فیض کاشانی مشهور به علم الهدی (۱۰۲۹ ـ ۱۱۱۵ ق) كه از دوران كودكی تا پایان عمر نزد پدر حضور داشته و در تألیف و تصنیف كتاب و رساله‌ها با او همكاری می‌كرده است. علم الهدی از پدر چندین اجازه مختصر و طولانی دریافت نموده و خود او دارای آثار علمی فراوان می‌باشد.
- ۲. احمد فرزند دیگر فیض مشهور به معین الدین (۱۰۵۶ ـ ۱۱۰۷ ق) كه او نیز در فقه و حدیث متبحر و دارای تألیفانی بوده است.
- ۳. محمد مؤمن فرزند عبدالغفور (برادر فیض): از فقیهان و مدرسان عصر خود كه در یكی از شهرهای مازندران به تعلیم و تدریس طلاب و محصلان علوم دینی اشتغال داشته است.
- ۴. شاه مرتضی دوم: پسر برادر فیض و دو فرزند او به نام‌های محمد هادی و نورالدین محمد كه هر سه از فاضلان عصر خود و دارای كتاب و رساله‌های متعدد بوده‌اند.
- ۵. ضیاء الدین محمد: او فرزند حكیم نورالدین، دایی فیض (متوفی ۱۰۴۷ ق) است كه عالمی حكیم و عارفی دانشمند وشاعر بوده است.
- ۶. ملا شاه فضل الله خواهر زاده فیض و فرزند ملامحمد شریف که در علوم عقلی و نقلی صاحبنظر بوده حدود چهل تألیف در موضوعات فقه، تفسیر و كلام داشته است
- ۷. ملا علامی برادر شاه فضل الله که وی نیز در علوم عقلی و نقلی صاحبنظر بوده است.
- ۸. ملا محمد باقر مجلسی (۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۱ ق) مؤلف بحار الانوار.
- ۹. سید نعمت الله جزایری (متوفی ۱۱۱۲ ق).
- ۱۰. قاضی سعید قمی (متوفای ۱۱۰۳ ق).
- ۱۱. ملا محمد صادق خضری
- ۱۲. شمس الدین محمد قمی
- ۱۳. شیخ محمد محسن عرفان شیرازی
- ۱۴. و ...
تألیفات و تصنیفات
فیض كاشانی عمر خود را صرف تعلیم، تدریس و تألیف كرد. او پس از كسب معارف و استفاده علمی و معنوی از استادان بزرگ خود نوشتن كتاب و رساله را از هیجده سالگی آغاز نمود و در طی ۶۵ سال نزدیك به دویست جلد اثر نفیس در علوم و فنون مختلف تألیف كرد.
خدمت پر ارج ایشان در این آثار نسبت به ترویج مذهب شیعه با خدمات و زحمات مردان زیادی از عالمان دینی برابری می‌كند. فیض در فهرست‌های متعددی كه خود نگاشته تعداد تألیفات و تصنیفات را تا هشتاد جلد ذكر كرده و فرزندش علم الهدی تعداد آثار او را یكصد و سی جلد نام برده است. اما برابر فهرست تهیه شده از سوی ادیب و شاعر معاصر آقای مصطفی فیضی تعداد كتابها و رساله‌های فیض قریب به یكصد و چهل مجلد بالغ می‌گردد.
كه اكثر آنها به زیور طبع آراسته شده است در اینجا به چند تألیف مهم فیض كه در علوم مختلف نگاشته شده اشاره می‌كنیم:
- ۱. تفسیر صافی
- ۲. تفسیر اصفی
- ۳. تفسیر مصفی
- ۴. الوافی
- ۵. الشافی
- ۶. النوادر
- ۷. المحجة البیضاء
- ۸. مفاتیح الشرایع
- ۹. «اصول المعارف» در چند جلد (تألیف سال ۱۰۴۶ ق)
- ۱۰. «اصول العقائد» (۱۰۳۶ ق)
- ۱۱. رساله «علم الیقین»
- ۱۲. رساله «الحق الیقین»
- ۱۳. رساله «عین الیقین»
- ۱۴. رساله «الحق المبین»
- ۱۵. «الجبر و الاختیار»
- ۱۶. «ضیاء القلب» (تألیف در سال ۱۰۵۷ ق)
- ۱۷. «الفت نامه»
- ۱۸. «زاد السالک» (بین سالهای ۱۰۴۰ ـ ۱۰۳۰ ق)
- ۱۹.«شرح الصدر» (۱۰۶۵ ق)
- ۲۰. «راه صواب»
- ۲۱. «گلزار قدس»
- ۲۲. «آب زلال»
- ۲۳. «دهر آشوب»
- ۲۴. «شوق الجمال»
- ۲۵. «شوق المهدی»
- ۲۶. «شوق العشق»
- ۲۷. دیوان قصائد، غزلیات و مثنویات
مقالات وابسته
- سیره فردی و اجتماعی فیض کاشانی
- نامه عرفانی فیض کاشانی به قاضی سعید قمی
- رساله فیض کاشانی در اختلاف میان اهل علم و اهل تصوف
- فیض کاشانی و تفاوت ادراکات حسی با ادراکات خیالی
- چگونگی جمع بین وحدت و کثرت در بیان فیض کاشانی
- مراتب توحید در کلام فیض کاشانی
- تفاوت قابلیت ها و استعدادها از منظر ابن عربی و فیض کاشانی
- کتاب الوافی
- متن رساله اعتذار
- ملامحسن فیض کاشانی (عنوان اصلی)
- فیض کاشانی
- ملا محسن فیض کاشانی
